Περί σουρεαλισμού και άλλων δαιμονίων

Της Χριστίνας Μπατσίλα, christinabatsila@yahoo.gr

Υπάρχει ένα ρεύμα στη σύγχρονη τέχνη, που ξεκίνησε από την ποίηση, που ονομάζεται σουρεαλισμός ή στα ελληνικά υπερρεαλισμός. Ο θεωρητικός του ρεύματος, Αντρέ Μπρετόν, στο Μανιφέστο του Σουρεαλισμού το 1925, το ορίζει ως την τέχνη της αυτόματης γραφής, «ελλείψει οποιουδήποτε ελέγχου που ασκείται από τη λογική».
Σήμερα, 85 σχεδόν χρόνια μετά, το ρεύμα φαίνεται να έχει σπάσει τα όρια και να έχει καταφέρει αυτό που άλλες μορφές τέχνης απέτυχαν. Εχει περάσει στην κοινωνία. Μόνο έτσι μπορούμε πλέον να εξηγήσουμε όλα όσα βλέπουμε γύρω μας. Μόνο σουρεαλιστικές, που δεν διαθέτουν δηλαδή λογική, μπορούν να θεωρηθούν οι απόψεις ότι η ομοφυλοφιλία είναι αυτή που εξισώνει τους ανθρώπους με τα ζώα, και όχι για παράδειγμα η έλλειψη πόσιμου νερού και τροφής, οι θάνατοι από ασθένειες που θα θεραπεύονταν αν υπήρχαν τα χρήματα, η διακίνηση ανθρώπων από κυκλώματα trafficking, μια σύγχρονη δηλαδή μορφή δουλεμπορίου.
Στερούνται επίσης του ελέγχου της λογικής αυτά που ακούσαμε τις τελευταίες μέρες ότι συνέβησαν στα Ιμια πριν χρόνια - πόσα αλήθεια, το ξεχάσαμε ήδη. Πράγματα που σε κάνουν να πιστεύεις, ή μάλλον να θες να πιστέψεις ότι δε γίνεται να συμβαίνουν αυτά, ότι είναι μέρος ενός σουρεαλιστικού έργου το οποίο απλώς δεν έχουμε αντιληφθεί.
Και η επέλαση του υπερρεαλισμού συνεχίζεται και στην καθημερινή μας ζωή. Οταν ακούς, βλέπεις, αντιλαμβάνεσαι να συμβαίνουν γύρω σου πράγματα που δεν μπορεί να συμβαίνουν λογικά, δεν ερμηνεύονται με την κοινή λογική. Και σου κοστίζουν ανθρώπους, σου κοστίζουν σχέσεις, λίγο από την πίστη σου.
Ξαναγίνεται επίκαιρος ο Λάκης Λαζόπουλος, όχι όμως με το Τσαντίρι του, αλλά με μια ατάκα από τα παλιά, από τη Χήρα Μήτση πιο συγκεκριμένα. Ελεγε τότε ο Λάκης: «Παράλογο; Δεν απαντάει, άρα λογικό». Μόνο που σήμερα το παράλογο απαντάει με βροντερό παρών όλο και πιο συχνά και το λογικό είναι αδικαιολογήτως απόν.
Μόνη λύση, όχι για την αντιμετώπιση των προβλημάτων, αλλά για τη διατήρηση της ψυχικής μας υγείας, η ομοιοπαθητική. Δοκιμάστε να κάνετε σουρεαλιστικές συνομιλίες με φίλους σας, με αυτόματη σκέψη, χωρίς να έχουν ειρμό τα όσα λέτε. Μετά από λίγο είναι σίγουρο ότι θα αρχίσετε να γελάτε και θα αποφορτιστείτε. Κάτι είναι κι αυτό, δε νομίζετε;