ΜΑΡΙΑΝ ΦΕΪΘΦΟΥΛ

Μια ζωή... όχι και τόσο «sad»

Η «ντίβα» της μουσικής και του σινεμά ετοιμάζει βαλίτσες για Θεσσαλονίκη

Της Χρύσας Μακρίδου

Το άγχος μου για την επιτυχία της συνέντευξης έκανε φτερά όταν άκουσα από την άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής την πιο διάσημη βραχνή φωνή των τελευταίων 40 χρόνων. Η Φέιθφουλ είχε μόλις ξεκινήσει το μανικιούρ της, για μένα είχε μόλις αρχίσει να παίρνει σάρκα και οστά το όνειρο των εφηβικών μου χρόνων. Η πάλαι ποτέ θεωρούμενη ως περίεργη και μελαγχολική προσωπικότητα ήταν τώρα χαλαρή, ευδιάθετη, με μια μοναδική ικανότητα να μετατρέπει οτιδήποτε λυρικό σε κάτι συναρπαστικό και ολότελα προσωπικό.

Λένε ότι είστε η μούσα του Μπομπ Ντίλαν, του Τομ Γουέιτς και του Μικ Τζάγκερ, γιατί μπορούσατε να τους εμπνεύσετε με τη φωνή σας. Τι ήταν αυτό που ενέπνευσε εσάς για να γράψετε τα τραγούδια σας;

Νομίζω ότι υπάρχουν πολλές μούσες απ' ότι λένε οι ίδιοι, αν και όντας φίλοι μου με κατατάσσουν σε μία από αυτές. Πάνε πολλά χρόνια από τότε και το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι το μυαλό μου ήταν πάνω από όλα η έμπνευσή τους. Νομίζω πάντως ότι ήμουν η μούσα τους. Η δική μου μούσα από την άλλη είναι ο ίδιος μου εαυτός. Πώς να στο πω, παίρνω τη δύναμή μου και τη χρησιμοποιώ για δικό μου όφελος.

Πόσο εύκολο είναι να συνδυάσει κανείς μια επιτυχημένη καριέρα στο χώρο του τραγουδιού, της συγγραφής και της υποκριτικής παράλληλα;

Να σου πω την αλήθεια, εγώ βλέπω τον εαυτό μου απλά ως έναν υπάλληλο γραφείου. Μου αρέσει πάρα πολύ να τα συνδυάζω και τα τρία, αλλά δεν μπορώ να πω ποιο αγαπώ περισσότερο, αν και η καρδιά μου πιστεύω ότι ανήκει πάνω από όλα στη μουσική. Αν μπορούσα να κάνω και τα τρία συνέχεια, πίστεψε με θα το έκανα.

Στα πλαίσια της φετινής τουρνέ «Songs of innocence», η χώρα μας αποτελεί και πάλι απαραίτητο σταθμό για εσάς.

Φυσικά δεν είναι η πρώτη φορά που επισκέπτομαι την Ελλάδα, έρχομαι συχνά για διακοπές, απλά ο περισσότερος κόσμος δεν το γνωρίζει. Μου αρέσουν οι Ελληνες είτε τους βλέπω στις συναυλίες μου είτε στον δρόμο και νομίζω ότι τους αρέσω και εγώ τελικά! Για να σας πω και ένα μυστικό, δεν έχω πάει ποτέ σε ελληνικό νησί. Ερχομαι μόνο στη Θεσσαλονίκη και μένω σε σπίτια φίλων.

Μέσα ή έξω από την πόλη;

Ε, δεν πρόκειται να σου πω και διεύθυνση. Για να σε βοηθήσω, παίρνεις την πτήση για Θεσσαλονίκη και προσεγγίζεις το κοντινότερο βουνό...

Ποια δουλειά σας θα ξεχωρίζατε και γιατί;

Αγαπάω πάρα πολλά τραγούδια μου. Δεν θέλω να αδικήσω κανένα, αλλά θα ξεχωρίσω τη συλλογή «Strange Weather» του Hall Vilner, λατρεύω τη δουλειά «Before the poison» του 2004, που είχε συνεργασίες με Nick Cave και P.J. Harvey. Ξεχωριστό για μένα αποτελεί ακόμη το πρώτο μου τραγούδι «Trouble is mine», όπως και ένα που λέω με τον Nick (Cave). Ω Θεέ μου, δεν θυμάμαι το όνομά του...

Ποια είναι η συνταγή για να παραμείνει κάποιος στην κορυφή για 40 χρόνια;

Χρειάζεται πολύ πολύ δουλειά (γελάει)... αλλά αξίζει! Εχω να κάνω με κάτι που αγαπώ και είμαι πολύ περήφανη που κατάφερα να το κάνω. Στην ουσία, ξέρεις, είναι 46 χρόνια και όχι 40, σχεδόν μισός αιώνας δηλαδή. Δούλεψα πάρα πολύ για να φτάσω εδώ που είμαι τώρα. Από την άλλη ψάχτηκα με λάθος τρόπους γύρω μου και θα έπρεπε κάποιες στιγμές να ήμουν πιο μεθοδική και πιο συγκεντρωμένη όταν ήμουν νέα αλλά δεν το έκανα. Ίσως, όμως έτσι έδωσα την μούσα που έχω μέσα μου σε άλλους ανθρώπους.. Νομίζω ότι μόλις τελείωσε το μανικιούρ μου...

Ναι, αλλά έχετε καταφέρει να είστε στην κορυφή αυτή τη στιγμή.

Μα σας είπα, είμαι ένας σκληρά εργαζόμενος καλλιτέχνης. Λατρεύω αυτό που κάνω και θεωρώ ότι είμαι πολύ τυχερή. Μ' αρέσει να κάνω δίσκους, αλλά δε βλέπω τον εαυτό μου να γράφει και να ηχογραφεί εκ νέου για τα υπόλοιπα χρόνια.

Εχετε συνεργαστεί με μεγάλα ονόματα στο χώρο της μουσικής. Ποια από αυτά ξεχωρίζετε;

Τους αγαπώ όλους και αυτό γιατί δεν μπορώ να δουλέψω με ανθρώπους που δε γουστάρω και αγαπώ. Μου είναι αδύνατον να ξεχωρίσω κάποιον, νομίζω ότι δεν είναι δίκαιο. Αλλά τώρα που το σκέφτομαι, λατρεύω να δουλεύω με τον Nick Cave, με την P.J. Harvey, τον Damon Albarn και με πολλούς ακόμα.

Τα περισσότερα από τα τραγούδια σας αντιπροσωπεύουν τη θλίψη και τη μελαγχολία. Κακή διάθεση ή απλά ένας τρόπος έκφρασης;

Είναι μια καλή αντίδραση, απλά για μένα δε σημαίνει ότι είμαι μελαγχολική και στη ζωή μου.

Το προτέρημά μου είναι ότι μπορώ εκφράσω οτιδήποτε με τη μουσική μου, γιατί πιστεύω ότι η μουσική είναι ένας καλός τρόπος να μεταχειρίζεσαι τα συναισθήματα και τη μελαγχολία σου.

Νομίζω ότι πάντα είχα μια ποσότητα μελαγχολίας και ο καλύτερος τρόπος να το μεταχειριστείς είναι να το βάλεις στην τέχνη. Δεν χρειάζεται να το αφήσεις...

Τι πιστεύετε ότι θα είχε συμβεί αν ο μάνατζερ των Ρόλινγκ Στόουνς, Αντριου Λογκ Ολντμαν, εκείνο το βράδυ του '60 σε εκείνο το πάρτυ που ήταν η αρχή της καριέρας σας, δεν σας είχε δει;

Δεν ξέρω, πραγματικά, πάει τόσος καιρός από τότε. Νομίζω ότι θα ήμουν ηθοποιός! Θεωρώ και πάλι ότι είμαι πολύ τυχερή Είναι κάτι μαγευτικό αυτό που μου συνέβη εκείνο το βράδυ και τέτοια πράγματα δεν συμβαίνουν πια, έτσι δεν είναι;

Πώς φανταζόσασταν τη σημερινή σας ζωή όταν ήσασταν 20 ετών;

Φανταζόμουν απλά ότι θα περνάω τέλεια με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. (γέλια) Δεν φανταζόμουν τίποτε από τα τωρινά, όλα συνέβησαν κατά λάθος. Μου πήρε πολύ χρόνο για να καταλάβω ότι αγαπώ αυτό που κάνω και ότι μπορώ να το κάνω καλά. Επρεπε απλά να πάρω στα σοβαρά αυτό που πάω να κάνω και έπρεπε να τη βγάλω καθαρή...

Πώς έχετε καταφέρει να συγκεντρώνετε στις συναυλίες σας ανθρώπους όλων των ηλικιών και να τους κάνετε να νιώθουν άνετα όταν είστε επί σκηνής;

Το λατρεύω που έρχονται άνθρωποι όλων των ηλικιών στις συναυλίες μου. Προσπαθώ να τους κάνω όλους να αισθάνονται άνετα, γιατί λατρεύω αυτό που κάνω. Αποφεύγω να δίνω συναυλίες σε μεγάλους χώρους γιατί θέλω να μιλάω με τους θαυμαστές μου και θέλω να μπορώ να δω το ακροατήριο και να με δει και αυτό. Κάθε συναυλία μου είναι για μένα μια συνάντηση φίλων που έχουν να ειδωθούν καιρό. Το κοινό μου μου δείχνει ότι λατρεύει την μουσική μου και αυτό μου αρέσει υπερβολικά.

Θα περιμένουμε λοιπόν μια φοβερή συναυλία την άλλη Παρασκευή;

Ναι, φυσικά, νομίζω ότι θα περάσουμε καλά όλοι μαζί. Θέλω να σας δω όλους, να είστε όλοι εκεί.

Παρακολουθείτε την πορεία των νέων καλλιτεχνών; Θα ξεχωρίζατε κάποιον;

Λατρεύω τους «Anthony & the Johnsons» όπως και την Εϊμι Γουάινχαους. Πιστεύω ότι είναι πολύ ταλαντούχα και θα πάει μπροστά. Επίσης είμαι φανατική και της Κάιλι Μινόγκ. Γενικά δεν ξέρω πολλά για νέους καλλιτέχνες.

Στον ελεύθερό σας χρόνο πηγαίνετε σε συναυλίες;

Πάω πού και πού. Την τελευταία φορά πήγα να δω τους «Anthony & the Johnsons». Ξέρετε, έχω ξοδέψει τη ζωή μου κάνοντας συναυλίες σε θέατρα και κλαμπ και έτσι δεν είναι κάτι που τρελαίνομαι να κάνω...

Θεωρείτε δηλαδή ότι οι συναυλίες αποτελούν κάτι κουραστικό για τον ίδιο τον καλλιτέχνη;

Ναι, πολύ. Το πιο κουραστικό πράγμα για μένα είναι το ταξίδι. Δίνω πολύ από την ενέργεια μου στις συναυλίες μου και ας μην ξεχνάμε ότι είμαι γυναίκα (γέλια). Δεν είμαι τόσο δυνατή όσο οι άνδρες... Θεωρώ πάντως ότι κουράστηκα μετά από 40 χρόνια ταξιδιών. Μισό λεπτό να κοιτάξω το μανικιούρ μου, αν και νομίζω ότι η αιτία που χάλασε είσαι εσύ...

Info:
· Η τελευταία της ταινία φέρει το όνομα «Irina Palm».
· Το πρώτο της τραγούδι ονομάζεται «Trouble is mine».
· Συνήθως επάνω στη σκηνή πίνει καφέ και κρατάει μια βεντάλια.
· Τη δεκαετία του '60 τραγουδούσε συνθέσεις του Μπομπ Ντίλαν και της Τζοάν Μπαέζ σε διάφορα στέκια του Λονδίνου.
· Στην αυτοβιογραφία της ονόματι «As tears go by» περιγράφει το ναδίρ της αυτοκαταστροφής της.
· Εχει κάνει 3 γάμους και έχει έναν εγγονό, τον Οσκαρ.
· H σχέση της με τον Μικ Τζάγκερ τη βοήθησε να αποκτήσει παγκόσμια φήμη.